Zaczyna się podobnie, jak na poprzedniej płycie, równie niedocenionej “Black Rain” – ciężko i tłusto. Ozzy, mimo 61. lat na karku wokalnie się sprawdza (pewnie z pomocą panów inżynierów edycji dźwięku), . Płyta brzmi tak, jak powinna – wypieszczona, ale z pazurem. Singel “Let Me Hear You Scream” to krok w kierunku unowocześnienia grania, co słychać szczególnie w partii perkusji. Z takich wyrazistych utworów mamy jeszcze “Soul Sucker” – zeszły kandydat na utwór tytułowy, jednak pomysł na nazwanie płyty właśnie “Soul Sucker” zawetowali fani – oraz “Crucify”.
To pierwsza płyta bez Zakka Wylde’a i mimo, że z początku łatwo się pomylić, bardzo to słychać po osłuchaniu się z albumem. Partiom gitar brakuje jednocześnie ciężaru gatunkowego i lekkości grania, które zapewniał Zakk. Gus G., zastępca Wylde’a, magikiem nie jest, ale jako rzemieślnik sprawdza się bardzo dobrze, choć w paru miejscach stary Ozzy powinien mu dać po palcach za solówki, których granie chyba nie jest domeną Gusa. Na płycie miejsce znalazło parę wypełniaczy, które są “bo są” – powstały zapewne tylko po to, by dobić do 41 minut, bo właśnie tyle razem trwa “Scream”.
I tak leci ta płyta, zbierając na kartce więcej minusów niż plusów. Ale, jak wspomniałem, nie to się dla mnie liczy. Moi drodzy, toż to Ozzy! Ozzy jeszcze się rusza, jeszcze krzyczy, jeszcze żyje! Ten album nie jest ani zły, ani dobry. Zawarte na nim piosenki nie grają nawet w tej samej lidze co utwory Sabbathów czy samego Osbourne’a sprzed ponad dekady, choć ujmy mu nie przynoszą. To po prostu kolejna dobra okazja, by posłuchać prawdziwego Księcia Ciemności, za każdym razem być może ostatnia. Choć… Przed wydaniem “Black Rain” powiedział, że ma zamiar nagrać jeszcze dwie płyty. Zapytany o to po wydaniu “Scream”, stwierdził, że tak wtedy się czuł, więc tak powiedział, teraz może ma ochotę na nagranie jeszcze dwóch? Oby!
Autor: Michał Stachura