– Mieliśmy pracować kilka dni, przedłużyliśmy je do tygodni, a te przerodziły się w dwa lata – tak o wystawie fotograficznej poświęconej pracy medyków Szpitala Uniwersyteckiego w Zielonej Górze mówią jej twórcy Dariusz Biczyński i Aleksandra A. Łupkowska.

Wystawa, którą tworzy kolekcja ponad 3 tysięcy zdjęć i instalacje artystyczne miała wczoraj swoje uroczyste otwarcie. Od soboty aż do 30 października można ją podziwiać w Muzeum Ziemi Lubuskiej. Sami artyści przyznają, że chcieli uchwycić w fotografiach różnorodność – bo jest na nich i śmierć, i życie, ale przede wszystkim są na nich ludzie, których jest to codzienność.

Z jednej strony pokazujemy cierpienie, z drugiej strony pokazujemy pracę personelu, zaangażowanie, pokazujemy edukacyjnie pewne elementy ciała, które, ktoś może zobaczyć, jak wyglądają. Pokazujemy, powtórzę pracę zespołu, personelu, to jest chyba najistotniejsze w tym wszystkim, ich zaangażowanie. Niektóre osoby są na zdjęciach, które pracowały 48h i nagle robimy im zdjęcie po takim czasie pracy.

Bartosz Kudliński, kierownik Klinicznego Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii Szpitala Uniwersyteckiego w Zielonej Górze mówi, że artyści musieli zlać się tłem, żeby uchwycić emocje towarzyszące codziennie medykom.

Żeby zrobić takie zdjęcia i uwidocznić ludzi w takich najbardziej widocznych momentach, przy czym ta intymność to nie jest intymność dotycząca procedury medycznej, tylko to jest intymność pewnej tajemnicy, chyba tak o można nazwać. My tego tak nie postrzegamy już w tej chwili, ale oni zaczęli uchwytywać taką tajemnicę, która była właśnie zamknięta w migawkach niezauważalnych w codziennym życiu. Te migawki to jest to, co mówiłem – zmarszczki w kąciku oczu, to jest uśmiech wyrażony oczami, bo my się wyrażamy za pomocą oczu, dlatego, że większość twarzy mamy zakryte. Żeby móc zrobić takie zdjęcie, oni musieli przekroczyć taką niewidzialną barier zaufania.