Jak tratwa podczas sztormu

Warto przerwać, żeby zastanowić się, czego oczekujemy od "Specter At The Feast". Nie są to piękne melodie, wielowątkowe kompozycje, zmieniające życie piosenki i rzewne ballady. BRMC mieli kopać zady, brzmiąc jak bardzo stara maszyna, która oleju nie widziała od lat pierwszej młodości. Ale brzmienie to nie wszystko i jak dotąd wywiązywali się z obowiązku dostarczania solidnych numerów nienagannie. Tutaj mamy ich zdecydowany niedosyt – "Lullaby" zgodnie z tytułem, choć pewnie wbrew zamierzeniu usypia słuchacza. "Hate The Taste", mimo pozornej żwawości, rozkleja się na naszych oczach. Zmiana przychodzi dopiero przy jazgoczącym "Rival". Gitara Hayesa brzmi jak silnik uruchamianego motoru, a wraz z uderzeniem basu całość rozbujała się jak tratwa podczas sztormu. Później nadchodzi "Teenage Disease", którego motoryczny ciąg podtrzymuje dobrą passę. Po nim już do końca płyty mamy miks wypełniaczy, nieporozumień i momentów co najwyżej niezłych, a to bardzo, bardzo mało.

 

Łatwo polubić "Specter At The Feast" za swego rodzaju bezkompromisowość, surowość brzmienia i przydatność tego krążka w drodze. Black Rebel zdają się jednak zapominać, że płyta fajna to nie to samo, co płyta dobra. Produkcyjna surówka to plus, ale nie w sytuacji, w której nie ma piosenek niosących to brzmienie na swych barkach. Parę klimatycznych numerów, jeden wymiatacz i jeden kawałek do tego miana aspirujący to praktycznie brak punktów za kompozycje, za bycie ulubionym zespołem Stachury też mogę gamoniom podciągnąć ocenę tylko troszeczkę. Wielka szkoda, rozczarowanie i strata czasu, naprawdę. 

 

 

Posłuchaj "Specter At The Feast" na RollingStone.com