Dziewczynka z parku / Barbara Kosmowska. – Warszawa: Wydawnictwo W.A.B. – Grupa Wydawnicza Foksal, 2015, s.125
Problem: Przemijanie, śmierć, odejście bliskich
To piękna historia o trudnym temacie, jakim jest odejście bliskiej osoby dla małego dziecka. Dla kilkuletniej Andzi, gdy zmarł ojciec, świat się całkowicie zmienił. Zabrakło wspólnych spacerów do parku, jakie dziewczynka odbywała z ojcem, smaku sernika zjadanego w chwilach smutku, by osłodzić rzeczywistość czy też słów, jakie padały podczas długich rozmów. Inna stała się także mama, była jakby nieobecna, wciąż leżała pod kocem w kratę, w jej oczach zabrakło kolorów, a wspomnienia dotychczas piękne stały się bolesne.
Autorka bardzo realistycznie przedstawia obraz rzeczywistości codziennej widziany w takiej sytuacji oczami dziewczynki z parku, czyli Andzi. W jednym z rozdziałów pokazuje, jak słowa niektóre zmieniły znaczenie i odlatują niczym ptaki. Przykładowo słowo „dobrze” stało się jak przeciwbólowa tabletka, a trochę jak czekoladka. Doświadczenie pustki jest bardzo dotkliwe, mimo obecności matki czy babci.
Nagle nastaje dzień, w którym powracają dla dziewczynki radosne i ciepłe kolory. Wspomnienia już mniej bolą, a przypominają o tym, co było dobre. Pocieszeniem dla Andzi okazał się przyjaciel Jeremiasz, z którym spędza czas po szkole. On także stał się dla niej powiernikiem, któremu próbuje przekazać swój sekret. To pewna tajemnica, powierzona Andzi przez jej ojca na łożu śmierci, która pomaga w ulżeniu cierpienia.
Barbara Kosmowska próbuje pokazać, jak radzić sobie w trudnych chwilach? Umiejętnie określa i nazywa uczucia, które towarzyszą w takiej sytuacji. Z Jej spostrzeżeń i refleksji może skorzystać rodzic, gdy musi porozmawiać z dzieckiem o śmierci czy przemijaniu. Czytając tę opowieść można zobaczyć ilustrację, w którą można się doskonale wczuć. Przy niej rysunki Emilii Dziubak są jak subtelna szata osłaniająca słowa pisarki…
Jadwiga Matuszczak