Zaangażowanie lekarzy, psychologów, pedagogów, a przede wszystkim rodzin to klucz do prawidłowego rozwoju dzieci z niepełnosprawnościami intelektualnymi i ruchowymi. O metodach ich nauczania i terapii rozmawiają specjaliści zgromadzeni na Uniwersytecie Zielonogórskim.
„Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka z niepełnosprawnością oraz z „układu ryzyka” w polskiej i międzynarodowej perspektywie” to konferencja Wydziału Pedagogiki, Psychologii i Socjologii. Na temat wsparcia dzieci już w pierwszych latach życia rozmawiają wykładowcy z Polski, Ukrainy i Słowacji. Tematy wystąpień są różnorodne, ale co do jednego prelegenci są zgodni: aby rozpocząć wspomaganie rozwojowe dzieci, istotne jest rzetelne zdiagnozowanie.
prof. Jarosław Bąbka, Wydział Pedagogiki, Psychologii i Socjologii Uniwersytetu Zielonogórskiego
prof. Dorota Podgórska-Jachnik, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
W programie wczesnego wspomagania rozwoju liczy się kompleksowość i ciągłość pomocy, jednak problemem jest choćby niemożność pogodzenia się rodziców z niepełnosprawnością dziecka.
prof. Dorota-Podgórska-Jachnik
Szacuje się, że w Polsce konieczność wczesnego wspomagania rozwoju dotyczy 4-5% dzieci.