Smutna wiadomość dotarła dziś na Uniwersytet Zielonogórski. Nie żyje prof. Czesław Paweł Dutka – twórca zielonogórskiego Zakładu Teorii Literatury. Jednostka ta powstała w ówczesnej Wyższej Szkole Pedagogicznej.
Prof. Dutka kierował Zakładem Teorii Literatury w latach 1990-2006. Dwukrotnie był też prodziekanem ds. nauki na Wydziale Humanistycznym. Należał do komitetu ekspertów, który oceniał jakość kształcenia na filologii polskiej. Był wielokrotnie nagradzany przez władze miasta i kraju. Do dorobku prof. Dutki zaliczają się prace z dziedziny teorii i krytyki literatury. Pasją wykładowcy była gra w szachy. Był trenerem i szachowym mistrzem Polski nauczycieli.
Pełny biogram prof. Czesława Pawła Dutki znajduje się poniżej (źródło: uz.zgora.pl).
Profesor Czesław Paweł Dutka (ur. w 1936 roku w Orszykowcach koło Tarnopola, zm. 10 stycznia 2020 roku w Polanicy Zdrój) był krytykiem, teoretykiem i historykiem literatury. Z uczelnią zielonogórską (ówczesną Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Zielonej Górze) związał się w roku 1982, podejmując pracę w Instytucie Filologii Polskiej jako wykładowca historii literatury polskiej XIX wieku, teorii literatury i poetyki.
Był twórcą zielonogórskiego Zakładu Teorii Literatury, którym kierował w latach 1990-2006. Dwukrotnie sprawował obowiązki prodziekana ds. nauki Wydziału Humanistycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze.
30 czerwca 1990 roku prof. Czesław Paweł Dutka objął stanowisko rektora założyciela Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa w Wałbrzychu, kierując tą uczelnią do roku 2008. Pełnił też wiele innych funkcji. Był m.in. członkiem Komitetu Nauk o Literaturze (w kadencji 1999-2004) oraz członkiem Komitetu Ekspertów do oceny jakości kształcenia na filologii polskiej w wyższych szkołach pedagogicznych. Należał do kilku towarzystw naukowych (PTJ, LTN), był założycielem i prezesem Wałbrzyskiego Towarzystwa Naukowego. Przez wiele lat przewodniczył działalności Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza (oddział lubuski). Ponadto sprawował pieczę nad ogólnopolskimi warsztatami pisarstwa kreatywnego, zorganizowanymi w ramach kierowanego przezeń (w latach 1995-1998) Uniwersytetu Poezji i kierował pracami regionalnego komitetu Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. Był promotorem, moderatorem i recenzentem prac doktorskich i habilitacyjnych, organizatorem licznych konferencji naukowych, sesji, sympozjów.
Za swoją działalność naukową, kulturalną, organizacyjną i dydaktyczną był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany: przez prezydenta (Złoty Krzyż Zasługi, 1989), ministra (Medal Komisji Edukacji Narodowej, 1991, nagrody w latach 2000, 2001, 2002), rektora – w latach 1987, 1991, 1995 i władze miasta: 1992, 1996). W roku 1977 otrzymał medal „Zasłużony Działacz Kultury”, w roku 1994 nagrodę kulturalną Czarta Lubuskiego, (1977).
W dorobku Profesora znajdują się liczne prace naukowe i krytycznoliterackie. Do najważniejszych z nich należą: Literatura: badacz i krytyk. Wybrane role partnerów interakcji poznawczej (1990; 2000), Tancerz idei. Pisarz jako autor i świadek znaczeń (1995; 2000), Mit i gest. Bohater kordianowski prozy rozrachunków inteligenckich (1986), Literatura – badacz i krytyk. Wybrane role partnerów interakcji poznawczej (1990), Mistrzowie i szkoły. Szkice o tradycji literaturoznawstwa, 1998), Słowo peryferyjne. Eseje, szkice literackie i recenzje (1999); redakcje prac zbiorowych, m.in.: Maska i cień. Sympozja Mickiewiczowskie (1998), Genologia i konteksty. Materiały konferencji teoretycznoliterackiej (2000), Gatunki okołoliterackie (2002), Norwid – nasz współczesny (2002).
Pasją Profesora były szachy. Był on szachowym mistrzem Polski nauczycieli (Gdynia 1975), a także trenerem tej dyscypliny; zdobywcą Złotej Odznaki Polskiego Związku Szachowego (1978), współorganizatorem i trzykrotnym dyrektorem Turnieju Szachowego im. A. Rubnsteina w Polanicy (obecnie Memoriału Akiby Rubinsteina).
Profesor Czesław Paweł Dutka był animatorem życia kulturalnego na Ziemi Kłodzkiej i na Ziemi Lubuskiej, a także postacią, która odcisnęła istotny ślad w życiu naukowo-kulturalnym Zielonej Góry. Jego działalność integrowała tutejsze środowisko akademickie ze środowiskiem literackim i silnie oddziaływała na rozwój kulturalny Miasta. Profesor zapisał się też jako znacząca osobowość w kręgu zielonogórskich humanistów. Jego praca naukowa zainspirowała kierunki badań, które są dziś uprawiane na Uniwersytecie Zielonogórskim. Pozostawił po sobie uczniów i wychowanków.