Funkcję przedmiotów rozpoznała w trakcie opracowywania wyników badań dr Małgorzata Winiarska-Kabacińska z Muzeum Archeologicznego w Poznaniu – poinformowało poznańskie muzeum w komunikacie prasowym.
To bardzo rzadkie znalezisko. Na terenie Europy znanych jest zaledwie kilka podobnych zabytków z czasów późnego paleolitu, przypisywanych społecznościom kultury hamburskiej. Artefakty tego typu interpretowane są jako przedmioty służące do niecenia ognia. Krzemieniem uderzano w piryt (minerał mylony czasem ze szlachetnymi kruszcami, stąd nazywany “złotem głupców”) , by skrzesać ikrę.
Odkrycia dokonano dzięki specjalistycznym badaniom laboratoryjnym.
“Analizy traseologiczne polegają na obserwacji i rejestrowaniu wszelkich śladów i przekształceń widocznych na powierzchniach zabytków z użyciem mikroskopów. Następnie porównujemy je z tym śladami, które widoczne są na powierzchniach kopii zabytków uzyskiwanych w trakcie wykonywania eksperymentów. O funkcji dwóch krzemieni znalezionych w czasie prac archeologicznych świadczą charakterystyczne ślady widoczne na wierzchołkach tych okazów i fakt, że zostały poddane działaniu wysokich temperatur” – wyjaśnia dr Winiarska-Kabacińska.
Interesujące zabytki znaleziono w czasie wykopalisk na stanowisku archeologicznym datowanym na czasy kultury świderskiej z XI/X tysiąclecia p.n.e. Badania w Ośnie Lubuskim koordynowała z ramienia IAE PAN dr Iwona Sobkowiak-Tabaka.
Ówcześni mieszkańcy dzisiejszych terenów Polski żyli w niewielkich grupach, które trudniły się myślistwem – co poświadczone jest licznymi znaleziskami misternie wykonanych grotów krzemiennych i harpunów. Wraz z wytopieniem się lądolodu w Skandynawii ok. 9600 roku p.n.e. część mieszkańców zasiedlających obszar dzisiejszej Polski, udała się za zwierzyną na północny-wschód. Ich miejsce zajęła ludność z zachodniej części Europy.
Autor: Źródło: PAP Nauka w Polce