W tłusty czwartek przeciętny Polak zjada 2,5 pączka, a wszyscy Polacy razem w tym czasie pochłaniają ich prawie 100 milionów. Dawniej, przyrządzając pączki, nadziewało się niektóre migdałem lub orzechem. Wierzono, że kto na taki trafi, będzie mieć w życiu szczęście.
Na Śląsku pączki znane są pod nazwą kreple. Nazwa ta posiada dawne pochodzenie. Według wydanej w 1714 r. we Frankfurcie i Lipsku kroniki śląskiej (Der Schlesischen Kern-Chronicke) w odrębnym śląskim języku używanym w mowie i sztuce (poezji) istniało od dawna słowo Kraeppel.
Natomiast w języku niemieckim nie ma jednego określenia na taki wyrób cukierniczy, a słowo Pfannkuchen może oznaczać zarówno pączek jak i naleśnik.
W innych krajach pączki różnią się nieco od polskich. Różnica ta wynika z używania specjalnej mąki i trochę innego sposobu smażenia w tłuszczu. Np. smaży się je tylko kilkadziesiąt sekund, dzięki temu tłuszcz nie wsiąka do środka. W ten sposób są smażone Berliner Pfannkuchen, mniej tłuste pączki niemieckie, znane też w Portugalii jako Bolas de Berlim, Francji Boule de Berlin, a Berliininmunkki w Finlandii. W Rosji ich nazwa пончики – poncziki jest najbardziej zbliżona do stosowanej w Polsce. W Izraelu mamy sufgania (hebrajski: סופגנייה; liczba mnoga, sufganiot: סופגנייות), które są podobne do niemieckiego wariantu oraz panczkys (פּאָנטשקעס), które wprowadzili polscy żydzi i są podobne do polskich pączków. A węgierskie farsangi fánk są bez nadzienia, bo podaje się je osobno, obok na talerzu.
W kulturze amerykańskiej pączki są znane jako doughnuts i mają postać pierścienia z dziurką w środku (lub inaczej torusa). Mniejsze, kuliste pączki zwane są doughnut holes. Pączki, jakie znamy w Polsce, występują pod nazwami: paczki, czasem też pączki (liczba mnoga: paczkis/pączkis). W Wielkiej Brytanii pączki są mniej popularne i jeśli są dostępne, to w formie zbliżonej do pączków znanych z Polski lub amerykańskich doughnuts.
Wartość energetyczna jednego pączka (60 g) wynosi ok. 248 kcal
Autor: Paweł Piwowar, Wikipedia